محققان ناسا پیش‌بینی کرده‌ند که مسافران در مسیر سفر به مریخ ممکن است در معرض بمباران تابش‌های کیهانی قرار بگیرند که میزان آن برابر با پرتوهای هفته‌ای یک بار سی‌تی اسکن در طول یک سال است. این دوز بقدری است که می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را در افراد بسیار افزایش دهد با این حال کارشناسانی هم هشدار داده‌اند که ابهامات زیادی در مورد تاثیرات محیط فضا بر روی بدن انسان وجود دارد.با جدی‌تر شدن برنامه‌ها برای اکتشاف فضای عمیق، تابشهای فضایی به یکی از بزرگترین نگرانی‌ها تبدیل شده که شامل پرتوهای کیهانی کهکشانی پر انرژی منتشر شده با انفجارات ابرنواخترهای دور تا انفجارهای پراکنده ذرات باردار از سوی خورشید هستند.میدان مغناطیسی زمین به منحرف کردن میزان زیادی از این تابشهای مضر کمک می‌کند.ناسا قصد دارد گروهی از فضانوردان را در اواسط دهه 2030 به مدار سیاره مریخ ارسال کند. برنامه‌های خصوصی مانند Inspiration Mars نیز به دنبال داوطلبانی برای سفر به سیاره سرخ هستند.پیش از این تلاشهایی برای سنجش خطر تابش برای مسافران آینده مریخ انجام شده بود اما بهترین برآوردها توسط کاوشگر کنجکاوی ناسا انجام شده است.درون کاوشگر کنجکاوی که در سال 2011 به سوی مریخ پرتاب شده بود، یک حسگر تابش قرار دارد که در طول سفر 8.5 ماهه خود به این سیاره به بررسی محیط پرداخته بود.دانشمندان با استفاده از این یافته‌ها میزان مواجهه با پرتو یک فضانورد را برای یک سفر سریعتر شش ماهه در فضاپیمایی با سپرهای مشابه محاسبه کردند.یک سفر رفت و برگشت برابر با حدود 662 میلی‌سیورت است. این میزان برابر با یک سی‌تی اسکن کامل بدن در هر پنج یا شش روز است.البته این برآورد به غیر از زمان صرف شده بر روی سطح سیاره مریخ است. به گفته محققان، میزان تابش کیهانی تغییر نخواهد کرد مگر اینکه یک موتور موشکی بتواند سفر بین سیاره‌ای را سریعتر انجام دهد.این دوز تابشی بسیار بالاتر از میزانی است که سکنه ایستگاه فضایی بین‌المللی با آن روبرو هستند که سالانه حدود 200 میلی‌سیورت است. این در حالی است که مردم بر روی زمین سالانه در معرض سه میلی‌سیورت تابش هستند.کاوشگر کنجکاوی در دوره کم فعالیت خورشیدی به ماه سفر کرد. یک سفر سرنشین‌دار در زمان جرقه یا توفان خورشیدی می‌تواند با تابش بیشتری روبرو باشد.مهندسان ناسا در حال آزمایش سیستمهای رانشگر و بررسی راههایی برای کاهش مواجهه انسان با تابش در یک سفر با مقصد مریخ هستند.از جمله کارهایی که می توان انجام داد این است که فضانوردان یک حفاظ قابل گسترش شبیه به کتهای زمستانی پوشیده یا در زمان توفان خورشیدی به یک پناهگاه قرار بگیرند.این پژوهش در مجله ساینس منتشر شده است.